Z Polski

[штурман]

Święto w miejscu kaźni Polaków.

67. rocznicę powstania UPA prezydent Juszczenko świętował w Kołkach na Wołyniu, gdzie w 1943 roku z rąk ukraińskich nacjonalistów zginęło kilkudziesięciu Polaków.

– Utworzenie republiki powstańczej w Kołkach jest jaskrawą ilustracją heroizmu żołnierzy UPA, którzy w 1943 r. wyzwolili z rąk faszystów obwód wołyński – mówił prezydent Wiktor Juszczenko.

„Republika” obejmowała 2500 kilometrów kwadratowych. Została utworzona przez Ukraińską Powstańczą Armię po wyparciu wojsk niemieckich. W tym czasie ukraińscy nacjonaliści spalili żywcem w miejscowym drewnianym kościele – według różnych danych – od 20 do 40 Polaków.

– Przedstawianie UPA jako bohaterskiej formacji wchodzi w kolizję z prawdą historyczną o jej działalności – mówi „Rz” europoseł PiS Paweł Kowal. – Dla Polski i Ukrainy najważniejsze jest, by sprawy historyczne nie stanęły na drodze obustronnej współpracy. Do tego jednak jest potrzebna większa wstrzemięźliwość.

Wczorajsze obchody powstania UPA były skromniejsze niż zazwyczaj. Wielu kombatantów nie wzięło udziału w tradycyjnych marszach i pozostało w domu. – Stajemy się coraz starsi i słabsi – mówi „Rz” szef oddziału Bractwa UPA w Kijowie Orest Waskuł. – Mimo płomiennych przemówień prezydenta nadal nie mamy statusu organizacji walczącej o niepodległość naszego kraju. Na zachodzie Ukrainy weteranom są przyznawane ulgi. W Kijowie nie chcą o tym nawet słyszeć. Jesteśmy chyba najuboższą organizacją na Ukrainie – podkreśla.

Przez Kijów przemaszerowało wczoraj kilka tysięcy zwolenników UPA. Centrum miasta opanowali jednak komuniści, którzy ostrzegli „banderowców” przed wyjściem na ulicę. Rozstawili namioty i głośno protestowali. W Charkowie władze nie pozwoliły kombatantom urządzić wiecu w parku Młodzieżowym. Tłumaczyły, że park jest miejscem publicznym, a wiec mógłby zakłócić spokój.

– Spory wokół honorowania UPA są elementem walki politycznej. Gloryfikacja UPA ma przekazać społeczeństwu pewne wartości. Nie jestem jednak pewien, czy np. za 30 lat, gdy Ukraina stanie się w pełni demokratycznym, rozwiniętym krajem, będzie zapotrzebowanie na promowanie takich symboli – mówi „Rz” Andrij Pawłyszyn, historyk i publicysta ze Lwowa.

Wczoraj Juszczenko mówił, że „powołanie UPA było sprawiedliwą odpowiedzią Ukrainy na represje reżimu stalinowskiego i nazistowskiego”.

W Polsce UPA jest utożsamiana przede wszystkim z rzeziami Polaków na Wołyniu i w Galicji Wschodniej.

źródło: http://www.rp.pl/artykul/40,377645_Swieto_w_miejscu_kazni_Polakow___.html

[штурман]

Uroczystości kresowe w Głubczycach

Uroczystość odsłonięcia Kamienia Pamięci na cmentarzu komunalnym w Głubczycach.

24 września bieżącego roku, na cmentarzu komunalnym w Głubczycach, w Kwaterze Sybiraków obok monumentu poświęconego męczeństwu więźniów sowieckich łagrów, został odsłonięty Kamień Pamięci poświęcony ofiarom ludobójstwa na Kresach.

Kamień zawiera tablicę ozdobioną wizerunkiem godła państwowego i herby 4 miast wojewódzkich II Rzeczypospolitej Lwowa, Łucka, Stanisławowa i Tarnopola oraz napis:


KAMIEŃ PAMIĘCI OFIAROM LUDOBÓSTWA

DOKONANEGO NA LUDNOŚCI

POLSKIEJ PRZEZ NACJONALISTÓW OUN, UPA, SS GALIZJEN

NA KRESACH POŁUDNIOWO- WSCHODNICH II RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W LATACH 1943-1947



Tablica opatrzona jest symboliczną , wymowną datą 17 września 2009 roku i podpisem MIESZKAŃCY ZIEMI GŁUBCZYCKIEJ.

Kamień ustawiony jest na płycie, która z kolei spoczywa na 6 urnach z napisami : Lwów, Kamieniec Podolski, Podkamień, Huta Pieniacka, Zbaraż, Wołyń - Ludwikówka. W urnach znajduje się ziemia zebrana w tych miejscowościach i przywieziona przez kresowian podczas odwiedzin swoich dawnych rodzinnych stronach, z których tak tragicznie „wyrwała ich historia”. Całość dopełnia granitowy krzyż, stanowiący symbolikę chrześcijaństwa i męczeństwa.

Głubczyce i okolice są miejscem, gdzie po tzw. repatriacji znalazło swoje nowe miejsce na ziemi wielu kresowian. Dziś, obok sędziwych weteranów walki o polskość żyją tu kolejne – drugie, trzecie i czwarte już pokolenia, ale wciąż żywa jest pamięć, tradycja i poszanowanie dla tych, którzy w obronie polskości oddali to ,co mieli najcenniejsze - swoje życie.Dowodem tego są obydwa, stojący już i nowo postawiony, monumenty, ale przede wszystkim bardzo liczna, zróżnicowana wiekowo i społecznie grupa uczestników uroczystości.



Oprócz przedstawicieli władz wojewódzkich, powiatowych, miejskich i gminnych, przedstawicieli organizacji i stowarzyszeń kresowiaków i kombatantów była liczna grupa młodzieży i mieszkańców Głubczyc i regionu.

Z grona uczestników wymienić należy Pana Andrzeja Zielonkę- V-ce Przewodniczącego Sejmiku Opolskiego, Pana Józefa Kozinę- Starostę Głubczyckiego, Pana Bronisława Czosnowskiego- Przewodniczącego Rady Powiatu, Pana Jana Krówkę Burmistrza Głubczyc, Pana Józefa Materę - Burmistrza Kietrza, Pana Marka Świetlika - Dyrektora Wydziału Urzędu Wojewódzkiego w Opolu oraz Panią Irenę Kalitę, Pana Witolda Listowskiego, Pana Edwarda Bienia, Pana Witolda Białowąsa, Pana Andrzeja Kopczyńskiego, Pana Aleksandra Zabłockiego – Prezesów Stowarzyszeń i Związków Kombatanckich z Głubczyc, Opola, Kędzierzyna – Koźla, Dzierżoniowa i Korfantowa.



Uroczystość uświetnił także swoją obecnością Pan Jan Skalski- Prezydent Światowego Kongresu Kresowian.

Szczególne godny indywidualnego wymienienia jest Pan Władysław Zieliński, najstarszy z uczestników, który urodzony jest w roku 1918 i pomimo swojego wieku, cały czas wytrwał na stojąco w poczcie sztandarowym Armii Krajowej.

Otwarcia uroczystości i powitania przybyłych dokonał Pan Edward Wołoszyn - Prezes Głubczyckiego Oddziału Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich - jeden z inicjatorów postawienia Kamienia Pamięci.

Z przemówieniami do zebranych wystąpili między innymi: Pan Józef Kozina, Pan Bronisław Sawicki - przedstawiciel Związku Sybiraków w Głubczycach i Pani Irena Kalita i Pan Witold Listowski- Prezesi Oddziałów Miłośników Lwowa i Kresów Południowo - Wschodnich z Opola i Kędzierzyna – Koźla, oraz Pan Jan Skalski.

Poświęcenia pomnika dokonał ksiądz Adam Szubka - Kapelan Kresowian Głubczyckich, a symbolicznego odsłonięcia Kamienia dokonali wspólnie Pan Edward Wołoszyn, Pan Andrzej Zielonka, Pan Józef Kozina, Pan Jan Krówka.



Całość uroczystości uświetnił chór szkolny z I LO w Głubczycach kierowany przez założyciela i dyrygenta Pana Dyrektora Tadeusza Eckerta, wykonując pieśni patriotyczne , oraz Pan Zygmunt Kosowski wspaniałą recytacją utworów poetyckich o treści kresowej. Oprawa medialna realizowana była przez Radio Opole i Telewizję Głubczyce.

Takie wzniosłe i uroczyste wydarzenia, oraz trwałe ślady upamiętniania zbrodni dokonywanych na Polakach są potrzebne nie tylko jako dowód naszej pamięci i stworzenie miejsca gdzie bliscy mogą zapalić symboliczną świeczkę i odmówić modlitwę za tych, którym los nie pozwolił mieć własnej mogiły, ale konieczne wobec coraz częściej notowanych prób fałszowania historii, czy prób wymazania tego co niewygodne i trudne w prowadzeniu „poprawnej polityki”.

Uroczystość w Głubczycach wiąże się z Ludwikówką nie tylko napisem na urnie z umieszczoną w niej Ziemią Ludwikowską, ale i tym, że ziemia ta została przywieziona podczas lipcowego wyjazdu związanego z odsłonięciem pomnika poświęconego pamięci pomordowanych mieszkańców tej polskiej kolonii. Ziemię przywiozła uczestniczka tego wyjazdu, Pani Amelia Mamczar - mieszkanka Głubczyc, której ojciec został zamordowany na Ludwikówce.

Drugim jakże wymownym i symbolicznym dla mnie jest to, że w niedalekiej odległości od miejsca ustawienia kamienia znajduje się grób mojego wujka Władysława Piczyńskiego, który jako 7 - letni chłopiec ocalał z pacyfikacji Ludwikówki, a po powojennej tułaczce osiedlił się właśnie w Głubczycach, gdzie zmarł 16 lipca 1996roku. Nie mieliśmy w ostatnich latach jego życia kontaktu i był to mój pierwszy pobyt na jego grobie, który odnalazłam na cmentarzu przed uroczystością.

Jak już wspomniałam twórcy i pomysłodawcy Kamienia umieścili na nim symboliczna datę 17 września, aby nawiązać do tragicznej dla II Rzeczypospolitej daty, a przypomnieniem tragicznego klimatu tamtego czasu, było ogromne stado czarnych gawronów, które nagle ze złowieszczym krakaniem pojawiło się nad głowami zebranych. Po kilku minutach czarne ptaki, tak jak nagle się pojawiły, tak samo nagle odleciały. Trudno uwierzyć w to, że stało się to samoistnie - akurat w takim miejscu i czasie.

Zakończeniem uroczystości było spotkanie i poczęstunek dla uczestników w Sali Pod Aniołem budynku Ratusza miejskiego w Głubczycach.

Uroczystość była zorganizowana i prowadzona w sposób perfekcyjny, miała bardzo podniosły i patriotyczny charakter, do czego znacznie przyczynił się Komendant Hufca ZHP w Głubczycach - Pan Ryszard Kańtoch.

Jestem niezmiernie zadowolona, że mogłam osobiście w niej uczestniczyć i ogromnie wdzięczna jej organizatorom za otrzymane osobiste zaproszenie.

Anna Sobkiewicz-Foremska

Źródło: Uroczystości kresowe w Głubczycach

[штурман]

Ukraiński kłopot z Banderą (Rzeczpospolita)

[H2HSnake]

Witam was wszystkich! jestem z Polski i walczę o prawdę o zbrodniarzach z OUN-UPA!
Bardzo mnie cieszy ze na Ukrainie nie wszyscy wierzą w kłamstwa o " bohaterach z UPA" i znają prawdę i do niej docierają.
Czy są tutaj jacyś Ukraińcy których rodziny zostały zamordowane przez OUN UPA ?
Nie wiem ile osób tutaj rozumie po Polsku więc spróbuje przetłumaczyć na rosyjski.

Приветствую вас всех! Я из Польши и борюсь за правду о преступниках из ОУН-УПА!
Меня очень радует, что на Украине не все верят в ложь о "героях из УПА", знают правду, и добираются до неё.
Есть ли здесь украинцы, чьи родственники были убиты ОУН-УПА?
Sebastian

[штурман]

Witamy szanownego Pana Sebastiana!

My już pięć lat współpracujemy mimo wszystko z obywatelami i organizacjami z Polski w sprawie zbrodni, dokonanych członkami OUN-UPA na ludności cywilnej.

Pozdrawiam!

[H2HSnake]

[Capio]

H2HSnake:
Bardzo mi szkoda rozczarowywać Pana, ale niestety z Ukrainskiej strony nie ma zadnego poparcia tej sprawy. Z rosyjskiej to calkiem inna sprawa - tam tego poparcia wystarczy nie tylko na Polske, a jeszcze na pare galaktyk.
Tez Ukraincy nie demolują i nie oblewają farbą tablice i pomniki "zbrodniarzy" z OUN UPA, przeciez zaden ukrainiec nie uwaza UPA za "zbrodniarzow" i poza tym ludzi maja duzo ciekawszych rzeczy do robienia. Analogicznie, tutaj sprawa chodzi o rosjan. To, ze mieszkaja w Ukrainie, niestety nie robi ich ukraincami.
Ze swojej strony chcialem by zapewnic Pana, ze za 2 lata w Polsce nie spotkalem zadnego polaka, ktory by mial jakies stereotypy odnosnie UPA i ukraincow wogule. Nikt nie mysli, ze mam w genach mordowanie, tylko chyba picie wodki My, mlode ludzi, swietnie rozumiemy sie i nie ma pomiedzy nami zadnych problemow. Wozimy swoich znajomych na wycieczki do Lwowa i cudownie spedzamy czas razem!
Jak jeszcze nie bylem w Polsce, to nie odpowiadalem na takie zarzuty, bo myslalem ze moze naprawde sa w Polsce jakies ukrainskie nacionalisci, ktore wkurzaja polakow. Ale ja nie rozumiem o co chodzi Panu, bo nie wiem o istnieniu zadnych balaganow medialnych, w ktorych uczestniczyli by "nacjonalisci Ukraińskie". Pozatym uwazam, ze po przekroczeniu granicy Ukrainsko-Polskiej, jakikolwiek ukrainski nacjonalizm, ktory ma stosunek do Polski, ma sie konczycz. Tez nie rozumiem czemu te wasze pokolenie nie ma spokoju z UPA. Oni walczyli za Ukraine, takze jasne ze nie moga byc polskimi herojami, ale to nie z ichniej strony byla agresja. Oni bronili swoje domy i celem istnienia nie byla zadna inwazja na teren Polski - tylko obrona swoich terenow. Mowie tak dla tego, ze moj dziadek byl czlonkiem UPA i nigdy od niego nie slyszalem nic zlego o Polsce. Na odwrot - swietnie mowi po polsku, bo w szkole bardzo dobrze wyuczyl jezyk.
Takze bylem by wdzieczny Panu za krotkie wyjasnienie sytuacji.

[штурман]

[штурман]

[штурман]

Bardzo dziwi to nas:

Sesja ku czci hitlerowskiego kolaboranta. W dniach 25-26 bm w Krakowie odbędzie się kontrowersyjna sesja ku czci abpa Andrzeja Szeptyckiego, który pomimo polskiego obywatelstwa kolaborował w czasie wojny z Hitlerem, a którego teraz nacjonaliści ukraińcy określają mianem "męża stanu".


Przypominanie historyczne:


Msza św. greckokatolicka odprawiana na polecenie abpa Andrzeja Szeptyckiego dla SS Galizien w 1943 r.



Polskie kości, czyli "dorobek" ukraińskich esesmanów błogosławionych przez duchownych greckokatolickich.

[штурман]

Protest przeciwko sesji ku czci Andrzeja Szeptyckiego

Tekst zamieszczony na prośbę protestujących organizacji i środowisk.

Jego Eminencja Ksiądz Kardynał
Stanisław Dziwisz
Metropolita Krakowski
ul. Franciszkańska 3
31-004 Kraków



Wielce Szanowny Pan
Prof. dr hab. Andrzej Białas
Prezes Polskiej Akademii Umiejętności
ul. Sławkowska 17
30-016 Kraków


Z niedowierzaniem i oburzeniem środowisko naukowe oraz środowiska patriotyczne, niepodległościowe i kresowe przyjęły wiadomość, że szacowna instytucja, jaką jest Polska Akademia Umiejętności w Krakowie, reaktywowana po wielu latach panowania kłamstwa w życiu publicznym i naukowym, przyjęła patronat nad konferencją, której wymowa i cele zdają się jednoznacznie wskazywać na gloryfikację jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci okresu II wojny światowej na terenach okupowanej Polski – hitlerowskiego kolaboranta, arcybiskupa greckokatolickiego Andrzeja Szeptyckiego. Jak na ironię, tytuł owej konferencji, poświęcony temu kolaborantowi, brzmi: „Metropolita Andrzej Szeptycki – człowiek Kościoła, działacz społeczny, mąż stanu”.

Szokującą sprawą jest również fakt, że w programie konferencji nie przewidziano ani jednego referatu, który byłby krytyczny wobec działalności Andrzeja Szeptyckiego. Do udziału w panelach nie zaproszono także wielu znanych fachowców od spraw polsko-ukraińskich w XIX i XX wieku. Wolność nauki otwiera drogę do tego, aby dyskutować o wszystkich problemach historycznych i współczesnych. Wymaga ona jednak również tego, aby umożliwić demokratyczną debatę. Ten warunek nie został spełniony. Konferencja tak przygotowana nie pełni żadnych funkcji naukowych, lecz wyłącznie propagandowe.

W obliczu tendencyjności owej konferencji, trzeba przypomnieć kilka podstawowych faktów, dotyczących owego „człowieka Kościoła” i „męża stanu”. Ów hierarcha, obywatel Drugiej Rzeczypospolitej, dopuścił się całego szeregu hańbiących występków, wśród których wymienić należy m.in.

1) Działanie na szkodę państwowości polskiej.

2) Wspieranie nacjonalizmu ukraińskiego.

3) Wspieranie agresji hitlerowskiej III Rzeszy Niemieckiej (w tym. m.in. modlitwy w cerkwiach w intencji wojsk niemieckich i list dziękczynny do Adolfa Hitlera).

4) Brak sprzeciwu wobec ludobójstwa dokonywanego przez znaczną część wiernych greckokatolickiej metropolii we Lwowie, wspierających zbrodnicze działania Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii (list pasterski „Nie zabijaj” nie wymienia Polaków i Żydów).

5) Brak reakcji na aktywny udział niektórych greckokatolickich duchownych w zbrodniczych akcjach OUN-UPA.

6) Zgoda na oddelegowanie duchownych do 14 Dywizji SS „Galizien”.

7) Zgoda na uroczystą inaugurację działalności tejże Dywizji w katedrze św. Jura we Lwowie ( 28 marca 1943 r., mszę św. celebrował ks. biskup Josyf Slipyj, a kazanie wygłosił ks. mitrat Wasyl Łaba).

W świetle wymienionych wyżej faktów historycznych konferencję tą postrzegamy również jako przyczynek do relatywizowania niewyobrażalnych cierpień i ludobójstwa, ofiarą którego z rąk formacji OUN-UPA i SS Galizien padło około dwustu tysięcy bestialsko zgładzonych Polaków

Z najwyższym ubolewaniem stwierdzamy, że instytucja PAU pozwala na relatywizowanie niewyobrażalnych cierpień i ludobójstwa, ofiarą którego z rąk formacji OUN-UPA i SS Galizien padło około dwustu tysięcy bestialsko zgładzonych Polaków (w tym także wielu księży rzymskokatolickich) oraz wiele tysięcy Żydów i przedstawicieli innych narodowości, będących obywatelami Drugiej Rzeczypospolitej, w tym także tych Ukraińców, którzy sprzeciwiali się opętańczej ideologii Dmytra Doncowa, Stepana Bandery i Romana Szuchewycza. Większość tych ofiar do dziś nie ma swych grobów, a próby upamiętnienia ich męczeństwa spotykają się ze sprzeciwem współczesnych nacjonalistów ukraińskich.

Z niepokojem obserwujemy w naszym kraju coraz wyraźniejsze zjawisko relatywizowania historii i dekonstrukcji podstawowych jej ustaleń, czego ostatnim przykładem było uhonorowanie przez Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II doktoratem h.c. prezydenta Wiktora Juszczenki, gloryfikatora zbrodniczych formacji OUN-UPA i SS Galizien.

Zamazywanie granic pomiędzy zbrodnią i zdradą a szlachetnością i wiernością elementarnym zasadom jest jaskrawym przejawem intelektualnego i moralnego nihilizmu, który jest groźny zarówno dla nauki, jak i życia społecznego. Podstawowym zaś zadaniem instytucji naukowej, jaką jest Polska Akademia Umiejętności, jest poszukiwanie Prawdy i nieustanne trwanie przy niej. Naszym zdaniem jakiekolwiek formy honorowania hitlerowskiego kolaboranta, kiedy żyją jeszcze świadkowie ludobójstwa, godzi w podstawową wartość, jaką jest Prawda, nade wszystko nie licuje z zadaniami, które stoją przed państwową instytucją naukową.

Wyrażamy także oburzenie, że współpatronat z Jego Eminencją Księdzem Kardynałem powierzono lwowskiemu arcybiskupowi greckokatolickiemu Ihorowi Wozniakowi, który gloryfikuje nacjonalistów ukraińskich, poświęcając m.in. 13 października 2007 r. pomnik Stepana Bandery we Lwowie. Nasze oburzenie dotyczy też patronatu medialnego, objętego przez ukraińskojęzyczne „Nasze Słowo”, które od lat atakuje osoby broniące prawdy o Kresach Wschodnich i dokonanym tam ludobójstwie.

Niniejszym zapowiadamy akcję protestacyjną w dniu rozpoczęcia omawianej konferencji. Nasza akcja nie jest wymierzona ani w Kościół katolicki obrządku greckokatolickiego, ani w naród ukraiński. Domagamy się jedynie zaprzestania gloryfikacji Andrzeja Szeptyckiego, który w opinii polskich środowisk kresowych i kombatanckich ponosi moralną i polityczną współodpowiedzialność za zbrodnie dokonywane przez OUN-UPA.

Z wyrazami poważania


Linki do listu sygnatariuszy:

Nazwiska od A do K

Nazwiska od L do Ż

Do dnia 15 listopada podpisało 300 osób, w tym pracownicy naukowi różnych uczelni przedstawiciele organizacji społecznych. Pozostałe podpisy wciąż są zbierane

[Capio]

[штурман]

Na Ukrainie otwarto pierwsze muzeum Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). W Polsce UPA obarczana jest odpowiedzialnością za zbrodnie wojenne na ludności polskiej dawnych Kresów Wschodnich. Ukraińcy traktują tę formację jako siłę walczącą o niepodległość państwa.
Muzeum znajduje się w podziemnym bunkrze, który odtworzono we wsi Babyn w obwodzie rówieński. Odbudowanie bunkra udało się za sprawą dokumentów i wspomnień z czasów II wojny światowej.
- Wmawia się nam, że historia Ukrainy to historia porażek, a tak nie jest. Nasza historia jest historią walki, w której były i porażki, i zwycięstwa. Walka UPA była ogromnym zwycięstwem ducha - powiedział podczas uroczystości otwarcia muzeum gubernator obwodu rówieńskiego, Wiktor Matczuk.

Dwuizbowe, wyłożone deskami pomieszczenie, w którym znajduje się muzeum, umieszczono kilka metrów pod ziemią. Z wierzchu zamaskowano je grubą warstwą darni, ukrywając pod nią także wejście do bunkra. W czasach działalności UPA obiekt taki można było zlokalizować znając system tajnych znaków na powierzchni.

"Mieli swój chłopski rozum, patriotyzm i chęć walki".

Bojownicy UPA "nie posiadali takiego zaplecza materialnego, jak armia niemiecka, czy radziecka, ale mieli swój chłopski rozum, patriotyzm i chęć walki. Właśnie w ten sposób powstawały takie kryjówki, (...) tak rodził się system zaopatrzenia w jedzenie i amunicję" - podkreślił gubernator Matczuk.

W bunkrze-muzeum znajdują się dwupoziomowe drewniane prycze oraz elementy umundurowania i uzbrojenia UPA z czasów II wojny światowej znalezione przez mieszkańców okolicznych miejscowości.

UPA, obarczana winą za mordy ludności polskiej m.in. na Wołyniu, została powołana 14 października 1942 r. Powstała z połączenia ukraińskich oddziałów partyzanckich z oddziałami Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. Podczas II wojny światowej walczyła przeciwko Niemcom i ZSRR.

Oskarżana o zbrodnie na Polakach armia ma swoje muzeum

[штурман]

http://krakjw.wordpress.com/2009/11/25/migawki-z-protestu/

http://krakjw.wordpress.com/2009/11/25/protest-przeciwko-sesji-pau-ku-czci-szeptyckiego/

[штурман]

Sandomierz. Pomnik ku czci pomordowanych na Wołyniu

[штурман]

Rezolucja została podjęta przez Sejmik 27 października 2009 r. Uchwała Nr XXXVII/378/2009.

REZOLUCJA SEJMIKU WOJEWÓDZTWA OPOLSKIEGO
w sprawie upamiętnienia ofiar ludobójstwa dokonanego na Polakach na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej










źródło: Uchwała Nr XXXVII/378/2009. REZOLUCJA SEJMIKU WOJEWÓDZTWA OPOLSKIEGO
_________________
Преступления ОУН-УПА

[штурман]

UCHWAŁA NR XLI/762/09
SEJMIKU WOJEWÓDZTWA PODKARPACKIEGO

z dnia 28 grudnia 2009 r.
w sprawie przyjęcia rezolucji dotyczącej upamiętnienia ofiar ludobójstwa dokonanego na Polakach na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej.


Na podstawie art. 18 pkt 21 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 z późn. zm.) oraz § 19 ust. 2 Statutu Województwa Podkarpackiego stanowiącego załącznik do Uchwały Nr X/103/99 Sejmiku Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie z dnia 29 września 1999 r. w sprawie uchwalenia Statutu Województwa Podkarpackiego (Dz. Urz. Woj. Podk. Nr 28, poz. 1247 z późn. zm.) i § 29 pkt 1 Regulaminu Sejmiku Województwa Podkarpackiego stanowiącego załącznik do Uchwały Nr XL/736/09 Sejmiku Województwa Podkarpackiego w Rzeszowie z dnia 30 listopada 2009 roku w sprawie przyjęcia Regulaminu Sejmiku Województwa Podkarpackiego;


Sejmik Województwa Podkarpackiego uchwala, co następuje:

§ 1
Uchwala się Rezolucję Sejmiku Województwa Podkarpackiego w sprawie upamiętnienia ofiar ludobójstwa dokonanego na Polakach na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącą załącznik do niniejszej uchwały.

§ 2
Uchwała podlega przekazaniu Prezydentowi RP, Prezesowi Rady Ministrów, Marszałkowi Sejmu RP, Marszałkowi Senatu RP, parlamentarzystom z terenu Podkarpacia, Wojewodzie Podkarpackiemu, Związkowi Województw RP, Starostom, Burmistrzom, Wójtom, Prezydentom miast Województwa Podkarpackiego, mieszkańcom Województwa podkarpackiego za pośrednictwem środków masowego przekazu.

§ 3
Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącemu Sejmiku Województwa Podkarpackiego.

§ 4
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.


Załącznik do Uchwały Nr XLI/762/09
Sejmiku Województwa Podkarpackiego
dnia 28 grudnia 2009 r.



Rezolucja Sejmiku Województwa Podkarpackiego
w sprawie upamiętnienia ofiar ludobójstwa dokonanego na Polakach na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej Polskiej.

Sejmik Województwa Podkarpackiego oddaje cześć Polakom i obywatelom II Rzeczypospolitej Polskiej innych narodowości, pomordowanym na Kresach Rzeczypospolitej przez zbrodniarzy wywodzących się z Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i tzw. Ukraińskiej Powstańczej Armii.

Sejmik Województwa Podkarpackiego potępia zbrodniarzy, którzy dokonali ludobójstwa na obywatelach II Rzeczypospolitej Polskiej i jednocześnie wyraża uznanie i wdzięczność tym Ukraińcom, którzy z narażeniem własnego życia nieśli pomoc swoim polskim sąsiadom.

Sejmik Województwa Podkarpackiego składa hołd żołnierzom Samoobrony Kresowej, oraz armii Krajowej i Batalionów chłopskich, którzy podjęli bohaterska walkę w obronie polskiej ludności cywilnej.

Sejmik Województwa Podkarpackiego uważa, że przywrócenie prawdy historycznej o tragedii Polaków na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej jest niezbędne do pojednania pomiędzy narodami polskim i ukraińskim.



UZASADNIENIE

Projekt niniejszej rezolucji powstał po podjęciu decyzji o jego przygotowaniu przez członków Klubu Prawa i Sprawiedliwości Sejmiku Województwa Podkarpackiego w dniu 21 grudnia 2009 r.

Apoteozowanie UPA, jej rehabilitacja także na terenach naszego województwa wspieranie nacjonalistów ukraińskich, którzy są skażeni antypolskością i nieskłonni do uznania zbrodni na Wołyniu i Kresach za ludobójstwo, przy równoczesnym unikaniu przez przedstawicieli rządu i parlamentu udziału w oficjalnych uroczystościach i konferencjach poświęconych zbrodniom. Zamykanie oczu na ten bolesny problem nie pomorze rozwojowi dobrosąsiedzkich stosunków między polska a Ukrainą.


źródło:
Jednogłośnie przyjęto także inną rezolucję, również zgłoszoną przez radnych PiS w sprawie upamiętnienia ofiar ludobójstwa dokonanego na Polakach na Kresach Wschodnich II RP.
_________________
Преступления ОУН-УПА

[штурман]

Międzynarodowy sprzeciw wobec gloryfikacji OUN?
Międzynarodowe potępienie gloryfikacji OUN?

Kult morderców ludności Polskich Kresów został już potępiony zarówno w Nowym Jorku, Berlinie jak i Moskwie. Dostrzeżono również jego wpływ na wzrost antysemityzmu.

Jedną z bardzo wielu jednoznacznych wypowiedzi w tej sprawie było oświadczenie kongreswoman z Nowego Yorku - Carolyn Maloney. Przedstawicielka amerykańskiego parlamentu podkreśliła, że antysemityzm ma długą i straszną historię na Ukrainie i odczuwamy trwogę widząc oznaki jego odrodzenia. Jako przykład antysemityzmu Maloney podaje fakt heroizacji kolaboranta nazistów. Na przykład, Roman Szuchewycz, nazistowski zbrodniarz wojenny, dowódca Ukraińskiej Powstańczej Armii i współpracownik SS podczas II Wojny Światowej, został uhonorowany tytułem Bohatera Ukrainy, zaznaczyła w wypowiedzi dla mediów w dniu 17 grudnia 2009 r. Przypomnijmy, iż sprawcą tegoż właśnie gestu wobec lidera nazistów w wersji ukraińskiej jest prezydent Wiktor Juszczenko. Polityk znany z jego niewzruszonego wspierania środowisk kultywujących Stefana Banderę, przywódcę Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Romana Szuchewycza szefa jej zbrojnego ramienia nazywanego Ukraińską Powstańczą Armią. Dokonała ona ludobójstwa ponad 120 tys. polskiej ludności cywilnej, głównie kobiet, dzieci i starców, któremu dorównało w skali okrucieństwa dopiero to co stało się kilkadziesiąt lat później w Rwandzie. Wielbiciele obu zbrodniarzy nie pomni na ogromną skalę ich zbrodni wobec samych Ukraińców, Żydów oraz wielu innych nacji odwzajemniają się Juszczence rolą żelaznego elektoratu w wyborach.


Głosowanie na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych

Zaznaczyć warto, że choć głos Carolyn Maloney, nie jest jedynym w tej sprawie lecz to ona jako pierwsza dostrzegła wagę problemu. Bowiem politycznie poprawni reprezentanci USA nie poparli rezolucji ONZ z 18 grudnia 2009 potępiającej próby gloryfikacji nazizmu, co odnosiło się zwłaszcza do niektórych byłych republik sowieckich, zwłaszcza Ukrainy. Pomimo wszystko została ona przyjęta i to przygniatającą większością głosów przedstawicieli państw z całego świata.
W rezolucji podkreślono, że wznoszenie pomników na cześć SS-manów i organizowanie ich przemarszów bezcześci pamięć ofiar faszyzmu oraz że takie działania kolidują z Międzynarodową Konwencją w sprawie likwidacji wszelkich form rasowej dyskryminacji. Konwencja wymaga postępowania karnego w stosunku do uczestników takich działań. Uderza to wyraźnie w pomnik galicyjskich SS-manów postawiony przez ukraińskich nacjonalistów we Lwowie, pod Cmentarzem Obrońców Lwowa. Ukraińscy SS-mani podlegali drugiemu skrzydłu OUN (Po rozpadzie zbrodniczej organizacji liderem tegoż przeciwstawnego Banderze skrzydła był Andrij Melnyk) i są odpowiedzialni za krwawe rzezie Żydów oraz Polaków m.in. w Hucie Pieniackiej Podkamieniu czy Palikrowach. Współcześnie w byłej stolicy Polski południowo-wschodniej, przyłączonej przez Stalina - paradoksalnie przemaszerowują winni licznych rzezi weterani przeciwstawnych totalitarnych opcji: zarówno UPA, jak i SS Galizien. Lwów więc raz za razem jest opanowywany raz za razem to przez piewców komunizmu, raz nazizmu, które to ideologie przyniosły mieszkańcom znacznie większe tragedie niż gdzie indziej.

Chwiejną postawą wykazała się delegacja polska, która wstrzymała się od głosu. Kraj nasz jest bowiem wyjątkowo ciężko doświadczony przez oba reżimy totalitarne, także w ich ukraińskiej odmianie. Czyżbyśmy wzbraniali się potępić pomocników III Rzeszy? Problemem obu delegacji może być fakt, że wspomniana rezolucja była przyjmowana z inicjatywy Rosji i innych dwudziestu państw. Mogłoby to świadczyć o pewnej politycznej schizofrenii. O ile bowiem z Rosją można się spierać (a w wielu wypadkach jest to wskazane), o tyle automatyczne nieprzemyślane rzucanie się w przeciwną do niej czy inną niż ona stronę zakrawa na całkowite szaleństwo. Nasze obawy wobec Rosji uzasadnione historią są całkowicie naturalne. To nas jednak nie uprawnia do traktowania jej nazistowskich oponentów jako sojuszników, zwłaszcza po kłamliwych zarzutach rosyjskich publicystów wobec polskiej dyplomacji kierowanej przez Józefa Becka. Z drugiej strony to właśnie takie zarzuty wobec politycznych elit II RP, a właściwie - w tym wypadku upośledzone interpretacje historii ze strony Rosji korzystnie wpływają na banderowską propagandę w Polsce i odsuwają jakiekolwiek porozumienie z Rosjanami na plan dalszy. Strzec się należy skrajności w obie strony. Ciekawe jednak, że takie samo fałszowanie oraz niepoważna, antypolska interpretacja historii dokonywana przez ukraińskich nacjonalistów przechodzi w Polsce z nieporównywalnie mniejszym rozgłosem.

Kolejny akapit rezolucji potępia ogłaszanie tych, "którzy walczyli przeciwko koalicji antyhitlerowskiej, i współpracowali z ruchem nazistowskim", uczestnikami ruchów narodowowyzwoleńczych. Przede wszystkim ten punkt jest skierowany właśnie przeciwko
prezydentowi Ukrainy Wiktorowi Juszczenko, który zapewnił Szuchewyczowi tytuł bohatera Ukrainy. Innymi wahającymi się byli reprezentacje Łotwy, Ukrainy, Estonii i Gruzji, toteż wstrzymały się od głosu, podobnie jak wszystkie kraje Unii Europejskiej. Przeciw rezolucji, którą poparło 127 państw, były tylko Stany Zjednoczone. Być może reprezentanci Polski po prostu ślepo patrzą się na reprezentacje innych krajów unijnych, nie mając własnego zdania. Reprezentanci USA natomiast mieli podobne opory przed potępieniem tureckiego ludobójstwa dokonanego na Ormianach, elementem unieruchamiającym Amerykanów miały być ich bazy wojskowe na Terytorium Turcji.


Dyskusje społeczności żydowskich

Wydaje się, że oś rozgrywki dotyczącej potępienia ludobójców z OUN rozgrywa się na osi Waszyngton-Berlin-TelAviv-Moskwa. Znacznie wcześniej, bo 9 listopada 2009 r. Izraelski poseł do Knesetu wezwał swój kraj do podjęcia bezkompromisowej postawy w walce z próbami rehabilitacji faszyzmu. Przewodniczący parlamentarnej koalicji rządowej Izraela w Knesecie, Zeev Elkin (Likud) zwrócił się do władz swojego kraju o aktywnie zwalczanie prób rehabilitacji popleczników nazistów. "Izrael musi zajmować bezkompromisowe stanowisko w walce z próbami rehabilitacji faszyzmu i jego wspólników "- powiedział poseł w wywiadzie opublikowanym przez stronę internetową rosyjskojęzycznych Żydów IzRus. Z.Elkin podał jako przykład właściwej postawy Izraelczyków wobec tego problemu oświadczenie speakera (marszałka) Knessetu Reuven Rivlin w parlamencie litewskim, w którym potępił próby rehabilitacji nazistowskich wspólników. Pochodzący z Ukrainy, Z. Elkin podkreślił, że taka postawa polityków Izraela nie skomplikuje dwustronnych stosunków z byłymi republikami ZSRR. W szczególności zaznaczył, że "dwójka czołowych kandydatów do prezydentury Ukrainy także jest przeciwna gloryfikacji faszyzmu w ich kraju".

W tym samym miesiącu doszło „polemiki” między Ukraińskim Kongresem Żydowskim a Kongresem Nacjonalistów Ukraińskich spowodowaną przygotowywaną na grudzień 2009 r. konferencją „Lekcje II Wojny Światowej i holokaustu”. Ukraińskie władze wcześniej pod presją nacjonalistów i pretekstem świńskiej grypy odmówiły ukraińskim Żydom sali. Ci poszukali poparcia u władz niemieckich, dostając od nich wsparcie logistyczne na zorganizowanie konferencji w Berlinie. Spotkało się to z histeryczną reakcją KUN, który oświadczył m. in., że … „w szeregach armii Hitlera walczyło 150 000 etnicznych Żydów”. UKŻ zareagował natychmiast określając oświadczenie znanej z szaleństw organizacji nie tylko jako jawne kłamstwo ale i „próbę zaprzeczenia Holokaustu i podżeganie do nienawiści etnicznej, co w naszym kraju [Ukrainie] i w innych krajach jest przestępstwem”. Z kolei portal IzRus zwrócił się do ex-minister spraw zagranicznych Izraela, obecnie przewodniczącej opozycji i lidera największej frakcji w Knesecie, Tzipi Livni, w celu wyjaśnienia jej stanowiska w sprawie wyżej wymienionych zdarzeń. (Chodzi o przejawy antysemityzmu i heroizację nazistowskich kolaborantów na Ukrainie). Wydaje się ono nie pozostawiać żadnych wątpliwości.

„Państwo Izrael jako państwo żydowskie, musi zająć aktywną postawę, gdy mają miejsce przejawów antysemityzmu. My w żaden sposób nie ingerujemy w wewnętrzne sprawy innego kraju, ale musimy mieć jasne i jednoznaczne stanowisko we wszystkich sprawach odnoszących się do antysemityzmu. Mamy przyjazne stosunki z Ukrainą i sądzę, że ludzie, którzy w czasie II Wojny Światowej współpracowali z nazistami, zdradzili przede wszystkim naród ukraiński, przeciwko któremu walczyli. Trudno mi zrozumieć, jak tacy ludzie mogą zamienić się w bohaterów narodowych.”
Konferencja "Lekcje z II wojny światowej i Holocaustu" zaplanowana przez ukraińskich Żydów odbywała się w dniach 15 do 17 grudnia bez zakłóceń. O jej obradach, wyłamując się z politycznej poprawności ciepło wyrażali się izraelscy urzędnicy i politycy. Premier Izraela Benjamin Netanyahu wysłał telegram na konferencję do Berlina. Prezydent Izraela Shimon Peres wysłał powitanie i życzenia dla jej uczestników. Burmistrz Jerozolimy Nir Barkat wysłał słowa pozdrowień i wdzięczności.


Polski wkład w berlińską konferencję

Na omawianą konferencję zostali zaproszeni przedstawiciele Polskich Kresowian, wioząc ze sobą referat będący owocem pracy pani Ewy Siemaszko. Jeden z polskich uczestników napisał z konferencji krótką relację:

W dniach 15-17 grudnia w Berlinie odbyła się międzynarodowa konferencja „Lekcje II wojny światowej i Holokaustu”. Ponad 400 delegatów z 25 krajów, w tym wielu polityków, historyków, twórców kultury i kombatantów, dyskutowało o problemach związanych z narastaniem antysemityzmu na świecie, przeinaczaniem historii XX wieku, negowaniem Holokaustu i przedsięwzięciami mającymi na celu przedstawienie popleczników faszyzmu jako bohaterów w krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Jednym z celów konferencji była konsolidacja wszystkich antyfaszystowskich sił w przededniu 65-tej rocznicy zwycięstwa nad nazistowskimi Niemcami w II wojnie światowej.

17 grudnia na konferencji gościła reprezentacja wrocławskiego Stowarzyszenia Upamiętniania Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, prezentując referat pt. „Genocyd Polaków na Wołyniu i w Galicji Wschodniej (1942/1943-1946/1947)”. W wyniku starań reprezentacji SUOZUN do rezolucji „O sytuacji na Ukrainie” uczestnicy konferencji włączyli fragment mówiący o odpowiedzialności głównodowodzącego UPA Romana Szuchewycza za „czystki etniczne na Polakach”.
Uczestnicy konferencji wyrazili zaniepokojenie odradzaniem się antysemityzmu na Ukrainie. Uznano, że jest to naturalna konsekwencja gloryfikacji przez władze Ukrainy takich osób i organizacji jak Roman Szuchewycz, Stepan Bandera, OUN-UPA i SS „Galizien”. Wyrażono zaniepokojenie, że „takie działania będą nieuchronnie prowadzić do narastania tendencji antysemickich w ukraińskim społeczeństwie oraz stwarzają warunki do rozpowszechniania nienawiści rasowej i ksenofobii, nietolerancji, do naruszania praw mniejszości narodowych i ograniczania praw człowieka”. Zwrócono się do narodu ukraińskiego z apelem, by nie dopuścił do zakorzenienia się nazizmu na Ukrainie, aby zapobiegł jego rozwojowi w postaci agresywnego nacjonalizmu i konfrontacji ze społecznością międzynarodową. (K.J.)

W świetle powyższych wydarzeń ciekawa wydać się może jedna rzecz. Skoro Polacy i Żydzi powoli wypracowują wobec swoich oprawców jednolite stanowisko, jak zareaguje Adam Michnik i redakcja Gazety Wyborczej. Dotychczas bowiem publikacje w tej gazecie, z jednej strony poprzez zaciemnianie obrazu historycznej rzeczywistości broniły zbrodniczej OUN-UPA, z drugiej zaciekle ścigały wszelkie przejawy rzeczywistego lub urojonego antysemityzmu. Nadchodzi czas wyboru.

Wiesław Tokarczuk, Aleksander Szycht.
_________________
Преступления ОУН-УПА

[Tomek31]

Bardzo ciekawa strona, niestety u nas w Polsce jest cenzura na ten temat, a władza wspiera ukraińskich faszystów dla celów politycznych. Na szczęście dzięki odważnym ludziom jak ks. Isakowicz-Zalewski Polacy zaczynają się budzić z kłamstw, choć władza i media milczą jak milczały, ale sporo ludzi w Polsce wie o co chodzi, ja mieszkam na terenie Podkarpacia a moja babcia mieszkała we Lwowie.

Pozdrawiam i życzę rozwoju Waszej strony i większych możliwości informowania Polaków. O tym trzeba mówić i informować jak najwięcej, bo kłamstwo zawsze ma krótkie nogi.

Pozdrawiam
Tomek

[штурман]